داستان گت نیک
در سال ۲۰۰۸، یکی از دوستان عزیز به بیماری لوسمی مبتلا شد. در آن زمان، پیوند مغز استخوان یکی از معدود روش‌های درمانی مؤثر بود. موفقیت در این پیوند به یافتن اهداکننده‌ای با شباهت ژنتیکی بالا بستگی داشت — معمولاً امتیاز ۷ به بالا از ۱۰. یافتن چنین تطابقی، به‌ویژه در میان جوامع کم‌نماینده، همچون جستجوی سوزن در انبار کاه بود.
در این شرایط، دو دوست — برادر بیمار و دوست صمیمی‌اش — اپلیکیشنی در فیس‌بوک طراحی کردند تا مردم را برای ثبت نام در بانک اهداکنندگان تشویق کنند. کاربران پس از ثبت نام، توکنی به نام نیک دریافت می‌کردند که نمادی از نیکی و همدلی بود.
با وجود تمام تلاش‌ها، آن دوست عزیز در ۲۴ سالگی درگذشت. هرچند پایان تلخ بود، اما روح گت نیک همچنان زنده ماند — یادبودی از دوستی، امید و دعوتی برای نیک بودن.